„- Dobrze mi się wydaje: słuchasz marsza weselnego?

- Tak. To najkomiczniejsza muzyka, jaką znam.

- Nie mylisz z muzyką wojskową?

- Nie.

- Wiesz, córeczko, że te akordy wydobywają się z organów, kiedy pan ubrany jak pingwin i pani przebrana za bezę idą w stronę ołtarza, gdzie zaraz połączy ich ksiądz?

- Wiem.

- Ach! I uważasz, że to śmieszne?

- To taka ironiczna melodyjka poprzedzająca każdą katastrofę.”

Éric-Emmanuel Schmitt